همان سالی که امام امت به ترکیه تبعید شد، یکی از یارانش در خطه شمال ایران و در شهرستان قائم شهر دیده به جهان گشود.

طلبه شهيد عمران قرباني، در دوران طفوليت با بهره‌مندي از دامان پدر و مادری مهربان و متدین، نماز و احکام را فرا گرفت و از همان آغاز داراي اخلاقي حسنه و روحي مطيع و مقيد به انجام اعمال عبادي بود.

دوران تحصيلات ابتدايي  و راهنمايي را با موفقيت سپري کرد و براي ادامه تحصيل راه حوزه را در پیش گرفت و تا دوره اول سطح پيش رفت؛ در این دوران بود که همواره مورد تشويق اساتيد خود قرار می گرفت.

در دوران شکوفايي انقلاب اسلامي، همگام با اعضاي خانواده و ساير اقشار و آحاد مردم در راهپيمائي ها و تظاهرات، عليه رژيم منحوس پهلوي شرکت کرد و پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي، در سنگر تعليم و تعلم مشغول شد.

 در سال 1362 در منطقه بيست آموزش و پرورش تهران در مقطع دبيرستان مشغول کار شد و در کسوت معلمي به تعليم و ارشاد دانش آموزان دبيرستان همت گماشت. وي همزمان با عضويت در بسيج در حفظ دستاوردهاي انقلاب و نظام سهم به‌سزايي داشت و از طريق بسيج به عنوان مبلغ، راهي جبهه‌هاي نور عليه ظلمت شد.

 سرانجام این طلبه مخلص و سلحشور چیزی جز رستگاری و وصال معبود نبود چه آن که درعمليات نصر 8 بر اثر بمباران هوايي دشمن در منطقه ماووت عراق در دوازدهم تير ماه سال 1366 شربت شهادت را نوشيد و پيکر مطهرش در بهشت زهرا(س)آرام گرفت.

 از ثمره ازدواج او دو فرزند پسر و دختر به يادگار مانده است. در فرازي از وصيتنامه اين شهيد عزيز خطاب به فرزندش آمده است:

«فرزند خوب و دوست داشتني ام بداند، پدرش براي رضاي خداوند به جبهه‌هاي حق عليه باطل رفته و اين راه روشن و حقيقي و اظهر من الشمس است؛ مهدي ! پدرت مقلد امام ـ رهبر بزرگ انقلاب اسلامي ـ بود. او خويشتن را به خدا فروخت و چيزي ازخود در دار فاني نداشت. خود را از آن خدا مي‌دانست، مي‌داني که فقر مرا از پا در آورده، ولي دست از انقلاب و رهبر بر نداشتم.»

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.