نام :آيت‌اله
نام خانوادگى :اكبرى‌باصرى
نام پدر :پرويز
تاريخ‌تولد :05/04/1337
ش.ش :1467
محل‌صدورشناسنامه :سعادت‌شهر
تاريخ شهادت :23/02/65
بسم الله الرحمن الرحيم ، إنا لله و إنا إليه راجعون.
وصيت‌نامه حقير آيت‌الله اكبرى فرزند پرويز به شماره شناسنامه 1467
اكنون كه دفتر عمرم ورقى تازه خورده و تمام آرزوها و تخيلاتم را در لحظه نهايى عمرم مختصر مى‌بينم گرچه حقير خود را لايق آن نمى‌دانم كه نصيحت يا وصيتى براى خانواده و فاميل و آشنايان داشته باشم ولى وظيفه خود دانستم گرچه در زندگيم هيچ خدمتى نه براى اسلام و مسلمين و نه خانواده و آشنايان نداشته‌ام. ولى در اين لحظات آخر باقى‌مانده به عمليات برآن شدم تا چند نكته‌اى بگويم كه شايد وسيله‌اى باشد كه بيادم آريد و دعايى بر اين انسان سركش غافل، از دنيا بريده، قبل از هرچيز جدا تقاضاى عاجزانه دارم از پدر و مادر و خانواده و فاميل و برادرانى كه در محيط كار با آنان مأنوس بوده‌ام و تمام كسانى كه ارادت خدمتشان داشته‌ام انتظارم اين است كه جهت آمرزش حقير حلالم كنند و بى‌احترامى‌ها و جسارتهايم را ببخشند و از خداى متعال براى طلب مغفرت كنند. آنطور كه خداى متعال در قرآنش مى‌فرمايد: «إن الله لعفو غفور» (همانا خدا را از گناه خلق عفو و آمرزش بسيار است) شايد با گذشت شما خداوند از سر تقصيرات اين بنده سراپا تقصير نيز بگذرد. چه بگويم زندگيم را كه هيچ نبودم بر اين خيالم كه شايد مرگم را اثرى باشد و لااقل عبرتى براى ديگران كه «كل نفس ذائقة الموت» اكنون كه اين سخن الهى است و حتمى و تاريخ نيز گواه روشن چه بهتر كه آنچنان كه در انجام فرايض مقلديم و مطيع ولايت در انجام اين مهمترين واجب به امر امام نيز بكوشيم تا شايد بتوانيم حداقل خودمان را نجات دهيم. پدر و مادر و خانواده‌ام را قبل از هر چيز توصيه به صبر و استقامت، تا انشاءالله در سراى ديگر در محضر اولياء و شهدا روسفيد باشند و خواهشم از شما اين است كه فرزندم امان‌الله را كه فرزند خودتان است با همكارى مادرش آنچنان بارش آريد تا فرزندى لوس و نازى بار نيايد كه اگر اينگونه نباشد آينده‌اش را پدرى دلسوز و مهربانتر از من يعنى امام دارد كه با پيام اخيرش آينده اينگونه عزيزان را روشن كرد. انشاءالله كه خداى بر عمرش بيافزايد و آنچنان كه من نيز نجات‌يافته اويم و اسلام را از او يافتم فرزندم نيز اينگونه باشد. در خاتمه از همه كسانى كه طلب يا حقى بر من دارند خواهشمندم به پدرم مراجعه و از ايشان نيز تقاضا دارم بدهيهاى فرزندش را از آنچه كه از او مانده بپردازد. خداحافظ شما برادران و خواهران و دوستان و آشنايان.
فراموشم نكنيد- خداحافظ شما - آيت‌الله اكبرى - مورخه 21/2/64 ساعت 5/5عصر
